Η Ιστορία του Γερμανικού Ποιμενικού με μια ματιά

Ο Max Von Stephanitz, απόφοιτος της κτηνιατρικής σχολής του Βερολίνου, ήταν νεαρός αξιωματικός του γερμανικού ιππικού και ταξίδευε σε ολόκληρη τη Γερμανία περνώντας αρκετό από το χρόνο του με οικογένειες και ανθρώπους από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν αγρότες και βοσκοί. 

Έτσι, γοητεύτηκε από τα τσοπανόσκυλα και τις ικανότητές τους. Παρατήρησε όμως πως εκεί που υπερτερούσε το ένα σκυλί, υστερούσε το άλλο, και σκέφτηκε πόσο τέλειο θα ήταν να συνδύαζε όλες αυτές τις ικανότητές τους σε ένα σκύλο. Συνέλλεξε πληροφορίες από όλους αυτούς τους σκύλους και δημιούργησε στο μυαλό του καθετί που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει ένας τέλειος σκύλος.

Καθώς διατύπωνε τις ιδέες του, κατέληξε στο γεγονός ότι ήθελε και στην πράξη να δημιουργήσει έναν τέτοιο σκύλο και να μπορεί να τον διαθέσει σε βοσκούς από όλη τη Γερμανία. Έτσι, πειραματίστηκε ζευγαρώνοντας σκύλους, παίρνοντας τα καλύτερα δείγματα ποιμενικών από πολλές περιοχές της Γερμανίας για να πετύχει τις ικανότητες που επιθυμούσε.

Στις 22 Απριλίου του 1899 ιδρύεται ο όμιλος Γερμανικού Ποιμενικού με πρόεδρο τον Von Stephanitz και τον Horand von Grafrath τον πρώτο σκύλο που κατοχυρώθηκε στο αρχείο της φυλής.

Ο Max Von Stephanitz και ένας φίλος του, ο Artur Meyer, είδαν το σκύλο Hektor Linksrhein σε μια έκθεση στην Καρλσρούη στις 3 Απριλίου του 1899. ο Von Stephanitz με μιας αναγνώρισε αυτό το σκύλο ως τον ιδανικό για πρωτότυπο της νέας φυλής που είχε οραματιστεί. Αγόρασε το σκύλο και τον μετονόμασε Horand von Grafrath, το πρώτο κατοχυρωμένο Γερμανικό Ποιμενικό της ιστορίας.

Καθώς οι Γερμανικοί Ποιμενικοί αυξάνονταν σε αριθμό και δημοτικότητα, ο όμιλος Γερμανικού Ποιμενικού διοργάνωνε εκθέσεις και ο Von Stephanitz συνέχιζε να τελειοποιεί τη φυλή. Έγραφε και διένειμε ενημερωτικά δελτία σχετικά με το ποιος σκύλος απέδωσε συγκεκριμένες ικανότητες και ποιους σκύλους να ζευγαρώσει. Επέμενε επανειλημμένα ότι ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι πρώτα και κύρια μία φυλή εργασίας, και από εκεί αντλεί την ομορφιά του, και δούλεψε επιμελώς για να κρατήσει τον όμιλο και τους εκτροφείς σε αυτήν την κατεύθυνση.

Όταν μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο βρετανοί στρατιώτες έφεραν γερμανικούς ποιμενικούς στην Αγγλία, το αντι-γερμανικό αίσθημα ήταν ακόμα έντονο. Οι εκτροφείς σκέφτηκαν ότι θα ήταν πιο διπλωματικό να δώσουν στη φυλή το όνομα της επαρχίας της Αλσατίας που ήταν γερμανική μέχρι τον πόλεμο, αλλά μετά ανήκε στη Γαλλία. Η εχθρότητα προς τη Γερμανία συνεχίστηκε και μόνο στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι βρετανοί εκτροφείς αναγνώρισαν τη φυλή με το όνομα που είχε στον υπόλοιπο κόσμο και μετονόμασαν τη λέσχη τους σε λέσχη γερμανικού ποιμενικού.

 πηγη