ΔΙΑΒΑΣΤΕ. Αποχαιρετώντας το κατοικίδιο μας

Δυστυχώς οι φίλοι μας τα κατοικίδια έχουν πολύ πιο σύντομη ζωή από τους ανθρώπους.

Στο λεξικό ως ευθανασία ορίζεται ο εύκολος και ανώδυνος θάνατος. Στην πράξη όμως πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή απόφαση την οποία καλούνται συχνά να πάρουν οι ιδιοκτήτες των μικρών ζώων και οι κτηνίατροι τους.

Επώδυνη ανίατη ασθένεια ή περασμένη ηλικία

Δυστυχώς λίγα ζώα καταλήγουν ήρεμα στο σπίτι τους. Αν το κατοικίδιο μας πάσχει από κάποιο ανίατο νόσημα ή η ηλικία του είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει να τρώει, να κινείται, να κοιμάται ή του προκαλεί πόνο (μη ανταποκρινόμενο σε παυσίπονα) ή και ανεπιθύμητα συμπτώματα όπως εμετούς ή δυσκολία στην αναπνοή θα πρέπει να σκεφτούμε την ποιότητα ζωής του. Αν δεν υπάρχουν πιθανότητες βελτίωσης και με τη βοήθεια του κτηνιάτρου του θα πρέπει να σκεφτούμε την περίπτωση της ευθανασίας.

Παρατείνοντας μια μη ποιοτική ζωή είναι πολλές φορές βασανιστικό τόσο για το ζώο όσο και για τον ιδιοκτήτη (συναισθηματικά και οικονομικά).

Καλό είναι μια τέτοια απόφαση να λαμβάνεται μετά από συζήτηση με την οικογένεια, τους φίλους αλλά και τον κτηνίατρο. Μια βεβιασμένη απόφαση μπορεί να μας οδηγήσει σε ανεπιθύμητες τύψεις.

Ποιά είναι η διαδικασία:

Η απόφαση είναι το πιο δύσκολο μέρος της. Αφού το συζητήσουμε με τον κτηνίατρο θα μας ζητηθεί να υπογράψουμε μια συγκατάθεση για την ευθανασία.

Η ευθανασία γίνεται με την ενδοφλέβια έγχυση ενός αναισθητικού σε υπερδοσία. Συνήθως τοποθετείται ένας ενδοφλέβιος καθετήρας μέσω του οποίου γίνεται η χορήγηση του φαρμάκου. Το ζώο αναισθητοποιείται σε λίγα δευτερόλεπτα και ο θάνατος επέρχεται σε 1-2 λεπτά (μπορεί να διαρκέσει λίγο παραπάνω σε βαριά ασθενή ζώα με κακή κυκλοφορία αίματος).

Σε ζώα που είνα ανήσυχα μπορεί να γίνει ή κάποια προαναισθητική αγωγή.

Η διαδικασία είναι κατά κανόνα γρήγορη και μπορεί να “σώσει” το ζώο από ημέρες ή εβδομάδες ταλαιπωρίας.

Μια συχνή ερώτηση είναι αν θα πρέπει οι ιδιοκτήτες να είναι παρόντες κατά την διάρκεια της ευθανασίας. Αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό. Κάποιοι προτιμούν να είναι δίπλα στο ζώο τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Κάποιοι προτιμούν να μείνουν για λίγη ώρα με το κατοικίδιο τους μετά το τέλος της διαδικασίας. Αν δε μπορεί ένας ιδιοκτήτης να παρίσταται δε θα πρέπει να νοιώθει ενοχές. Ο κτηνίατρος και οι νοσοκόμοι θα φερθούν ευγενικά στο ζώο αυτές τις τελευταίες δύσκολες στιγμές.

Καλό είναι να προαποφασίσει κανείς τι θα κάνει το κατοικίδιο του μετά το τέλος της διαδικασίας. Οι επιλογές είναι είτε η καύση είτε η ταφή. Η ταφή μπορεί να γίνει σε οργανωμένο νεκροταφείο ζώων ή σε κάποιο ιδιωτικό χώρο. Οι κτηνίατροι συνήθως διαθέτουν κάποιο χώρο συντήρησης του νεκρού ζώου σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης δεν έχει αποφασίσει ακόμα.

Δεν πρέπει να νοιώθουμε άσχημα να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Λύπη, θυμός, μοναξιά μπορεί να ακολουθήσουν. Ακόμα μπορεί να νοιώθουμε τύψεις ή αμφιβολίες. Συνήθως τα συναισθήματα αυτά αμβλύνονται με το πέρασμα του χρόνου.

Το σπίτι μας γυρνώντας από μια τέτοια διαδικασία μοιάζει άδειο. Βοηθάει πολύ να μοιραστούμε τα νέα με φίλους ή συγγενείς που έχουν σχέση με ζώα και που θα κατανοήσουν τη λύπη μας.

Για τα παιδιά ή για μοναχικούς ή ηλικιωμένους ανθρώπους που ενδεχομένως το κατοικίδιο είναι η μόνη τους συντροφιά, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη μέριμνα. Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήματα σχετικά με το θάνατο και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε κάποιες απαντήσεις.

Η απώλεια ενός κατοικιδίου είναι πάντα δύσκολη διότι είναι ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειας. Ο χρόνος και η αναπόληση των ευχάριστων στιγμών είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι.

Όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με το θέμα ευθανασία θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι αναλαμβάνοντας την ευθύνη για έναν ήρεμο και ανώδυνο θάνατο ίσως κάνουμε την πιο ευγενική πράξη ενός ιδιοκτήτη προς το αγαπημένο του κατοικίδιο.

Το παραπάνω κείμενο το αφιερώνω στο σκύλο μου Λάμπη που έφυγε από κοντά μας στις 18/7/2012   σε ηλικία 16 ετών.

Έττυ Λεβή Κτηνίατρος Α.Π.Θ.
ΠΗΓΗ