Γερμανικός ποιμενικός και δυσπλασία ισχίου

Μια κληρονομική ασθένεια που ταλαιπωρεί πολλά από τα μέλη αυτής της ιδιαίτερα δημοφιλούς ράτσας.

Ο Γερμανικός ποιμενικός (German Shepherd) είναι ένα ζώο με ρωμαλέα σωματική διάπλαση, έξυπνο, πιστός φίλος αλλά και φύλακας. Η διατήρηση όμως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ράτσας οδήγησε σε συχνή συγγενική αναπαραγωγή (και πολλές φορές χωρίς επιστημονικά κριτήρια) με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί με κάποιες κληρονομικές ασθένειες με πιο συχνή την δισπλασία των αρθρώσεων το ισχίου. Βέβαια, η συγκεκριμένη ασθένεια μπορεί να παρουσιαστεί και σε άλλα μεγαλόσωμα ή ακόμα και σε μικρόσωμα σκυλιά. Να τονίσουμε ότι δεν παρουσιάζουν όλοι οι γερμανοί ποιμενικοί αυτό το πρόβλημα, αλλά σίγουρα έχουν την κληρονομική προδιάθεση για να την εμφανίσουν.

Η δυσπλασία είναι η προοδευτική εκφύλιση και παραμόρφωση των δύο αρθρώσεων του ισχύου με αποτέλεσμα τη δυσκολία στήριξης των πίσω άκρων. Παράγοντες όπως το περιβάλλον, η διατροφή και οι συνθήκες διαβίωσης ίσως επιβαρύνουν τη βλάβη των αρθρώσεων. Πολλές φορές η ασθένεια εμφανίζεται από την πολύ μικρή ηλικία του ζώου και χαρακτηρίζεται ως πρωτογενής και άλλοτε κατά την ενηλικίωση και χαρακτηρίζεται ως δευτερογενής.

Ο τρόπος για να διαγνωσθεί η δυσπλασία είναι η ακτινογραφία όπου και διαπιστώνται ο βαθμός ανατομικής ανωμαλίας σε ό,τι αφορά την μορφολογία της αρθρικής επιφάνειας της κεφαλής του μηριαίου οστού και εκείνης της κοτύλης (λεκάνη), όσο και του τρόπου που συνδέεται το μηραίο με την λεκάνη. Επίσης, η παρατήρηση βαδίσματος του ζώου σε διάφορες συνθήκες καθώς και η ψηλάφιση των αρθρώσεων του ισχύου.

Κυριότερα συμπτώτα της δυσπλασίας (τα οποία συνήθως εμφανίζονται ανάμεσα στον 6ο και 18ο μήνα) είναι η ασταθή στήριξη των πίσω άκρω και η αδυναμία ανόρθωσης των πίσω ποδιών. Σταδιακά ο σκύλος δυσκολεύεται να ανέβει σκαλοπάτια και αργότερα ίσως και δυσκολία στη μετακίνηση.

Η θεραπεία της παθήσεως εξαρτάται από την έκταση του προβλήματος. Μπορεί να είναι συντηρητική, δηλαδή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα στην τροφή που βοηθούν να καταπολεμηθεί η φλεγμονή και η ανάπλαση του χόνδρου. Επόμενο βήμα είναι η χειρουργική αντιμετώπηση άλλοτε για να διορθωθεί η ανατομική θέση των οστών της λεκάνης και άλλοτε για να αντικατασταθεί η κεφαλή του μηριαίου οστού με τεχνητά υποκατατάστατα.