Σαρκοκοπτική και θυλακώδης ψώρα στο σκύλο

Η ψώρα ή ακαρίωση στο σκύλο είναι παθολογική ασθένεια και προκαλείται από τα ακάρεα. 

Δύο είναι τα είδη ψώρας, η σαρκοκοπτική και η θυλακώδης.

Σαρκοκοπτική Ψώρα

Η σαρκοκοπτική ψώρα είναι μεταδοτική στον άνθρωπο. Δημιουργούνται στοές στην επιδερμίδα του σκύλου, κατά προτίμηση στα σημεία με μαλακό δέρμα και το παράσιτο επωάζεται εκεί.

Συμπτώματα: Τα πρώτα σημάδια εμφανίζονται στη βάση των αυτιών και στο κεφάλι, αλλά σταδιακά επεκτείνονται σε όλο τον κορμό. Η κύρια ένδειξη που έχουμε για την ψώρα είναι ο επίμονος κνησμός. Τα μέρη του δέρματος που έχει προσβληθεί είναι κόκκινο και εμφανίζει πληγές και αλλοιώσεις, λόγω των πληγών που δημιουργούνται από το ξύσιμο. Αν λοιπόν ο σκύλος μας “τρώει” τα ποδαράκια του ή ξύνει την κοιλίτσα του, δεν χρειάζεται απαραίτητα μπάνιο, αλλά εξέταση.

Αντιμετώπιση: Φυσικά, αν υποπτευόμαστε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στο ζωάκι μας, επισκεπτόμαστε τον κτηνίατρο το συντομότερο. Ακολουθούμε τηναγωγή που θα μας συστήσει, και καλό θα ήταν να γίνει μια επαναληπτική εξέταση μετά, για να επιβεβαιωθούμε ότι το σκυλάκι μας έχει ξεπεράσει το πρόβλημα. Η διάγνωση της σαρκοκοπτικής ψώρας γίνεται με δυσκολία πολλές φορές, γιατί μοιάζει με άλλες δερματικές παθήσεις. Αν αφεθεί ο σκύλος πολύ καιρό χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγηθεί μέχρι και στο θάνατο, αν και σπάνια.

Πρόληψη: Η χρήση σπρέι και αμπούλων σε τακτικά διαστήματα βοηθάει πάρα πολύ. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση κοινών πιάτων, αν έχετε περισσότερα του ενός κατοικιδιών. Η ψώρα αυτή μεταδίδεται και από σκύλο σε σκύλο, αλλά και από τα πράγματα που χρησιμοποιεί ο μολυσμένος σκύλος, για παράδειγμα, παιχνίδια, κρεβάτι, πιάτα και μπωλ.

Θυλακώδης ή Δεμοδηκτική ψώρα

Το είδος της ψώρας αυτής δεν είναι μεταδοτικό στον άνθρωπο, ούτε και στα ζώα. Το παράσιτο μεταδίδεται από τη μητέρα στο κουτάβι κατά το θηλασμό.

Συμπτώματα: Ο σκύλος που έχει το παράσιτο αυτό, μπορεί να είναι φορέας χωρίς να παρουσιάσει συμπτώματα. Η άλλη περίπτωση είναι να παρουσιάζει απώλεια τριχών, συνήθως στο πρόσωπο ή γύρω από τα μάτια. Μια άλλη περίπτωση είναι να παρουσιάσει ο σκύλος μας δερματικές αλλοιώσεις που μπορεί να επεκταθούν σε όλο το σώμα.

Αντιμετώπιση: Δεν προσπαθούμε να τη θεραπεύσουμε μόνοι μας, αλλά ούτε και την αγνοούμε επειδή δεν είναι μεταδοτική. Θα επισκεφθούμε τον κτηνίατρό μας, θα πάρει δείγμα από το σκύλο μας ξύνοντας του λίγο από το δέρμα του. Εφόσον διαπιστώσει ότι το σκυλάκι έχει προσβληθεί από την ψώρα αυτού του είδους, μας συστήνει θεραπεία. Το πρόβλημα δυστυχώς δεν τελειώνει όμως εδώ, θα πρέπει να γίνονται τακτικοί έλεγοι και αν δεν υπάρχει αποτέλεσμα με το φάρμακο που ήδη λαμβάνει, θα πρέπει να το αλλάξει. Τα ζώα με μέτριο-μακρύ τρίχωμα πρέπει να κουρεύονται και να τους γίνονται τακτικά λουσίματα.

Πρόληψη: Καθώς δεν είναι μεταδοτική ασθένεια, δεν υπάρχει κάτι από το οποίο μπορείτε να προστατευτείτε. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, επειδή είναι δύσκολη η καταπολέμησή της, αν έχετε την παραμικρή υποψία για κάποιο παράσιτο στο ζωάκι σας, επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας.